'Het is vandaag Nike marketingdag: Air Max Day' - Tim Beumers

Voelde je dat? Toen je om twaalf uur gisteravond nog wakker was? Dat je rondliep en opeens het gevoel had dat je net iets makkelijker liep? Alsof de wereld extra demping had voor je? Het onbedwingbare gevoel dat je nu per direct naar Centre Pompidou moest gaan om te bidden naar de door 40 plussers tot design-God gebombardeerde Tinker Hatfield? Laat me raden. Nee. Air Max Day

En terecht, want het is gewoon een normale zaterdag als elke andere zaterdag. Alleen toevallig is het vandaag Nike marketingdag: Air Max Day. Als je mij vraagt om mijn mening over Air Max Day, dan is het net of je een regenboog kleurige spekkoek, een ui of een lasagna hebt besteld. Het heeft meerdere lagen.

Laten we beginnen met de liefde. Love Air Maxen. Vanaf de allereerste dag dat ik een Air Max 90 Infrared op straat zag dacht ik - ‘Ik wil het. Ik mot het’ - en dat is eigenlijk nooit weg gegaan. Ja, natuurlijk heb ik allerlei redenen waarom er van alles mis is aan de Air Maxen van nu, maar dat zit hem eigenlijk niet echt in de schoen. Het is meer dat ik al zoveel jaar op Air Max Ones, 90’s en 97’s heb gelopen, dat het me niet snel meer heel erg blij maakt.

Cultureel gezien, mag dat de pret niet drukken. Air Maxen waren erbij op meerdere momenten in mijn leven en vanuit nostalgische redenen zal ik altijd een zwak hebben voor die schoen. Het feit dat er een dag naar is vernoemd, omdat Nike zegt dat 26 maart een bijzondere dag is voor Air Max. Ach, dat moet ik dan maar geloven. Net als dat Tinker Hatfield, de ontwerper van de Air Max, ooit een eerste schets had en die zag er heel anders uit. Die schoen was geel. Aldus Nike, een jaar of vijf geleden.

Je moet het maar aannemen zoals het naar je wordt gemarket. Is het echt zo? Is het gelul? Je zal er nooit achter komen en om eerlijk te zijn, maakt het me ook niet heel veel uit. Als puntje bij paaltje komt, wil ik gewoon nieuwe schoenen kopen die ik mooi vind. Als ik een verhaal wil lezen, dan ga ik wel naar de bibliotheek.

Voor mij is het vooral belangrijk dat de Air Max een schoen is van het volk. Ja, er zijn sinds 2002 veel verschillende limited editions uitgekomen die nu niet meer draagbaar zijn, al zou je ze kopen. Ja, er is een rijke historie van Nederlandse Air Max One collaborations en ja, sommige zijn niet te betalen. Maar er is altijd een Air Max die te koop is voor iedereen. Of het nou een klassieker is of een nieuwe interpretatie. Air Max is forever and for everyone.

Daarom zou ik het mooi vinden als Air Max Day niet meer eindigt in janken met een SNKRS-app in je hand die je weet te melden dat je ook dit keer helaas voor jan lul zo vroeg bent opgestaan. Wat hebben we nou aan een dag waar we een icoon van de sneakercultuur in de schijnwerpers zetten als het alleen maar is om een ander ermee te zien lopen.

Kort samengevat, als het aankomt op het laatste laagje van de spekkoek, de kern van de ui en het laatste hapje lasagna. Air Max Day? Prima marketingcampagne, maar doe mij maar een paar mooie schoenen die ik gewoon vandaag ergens kan kopen. Zodat ik ze maandag van de postbode krijg en als dat niet lukt - laten we eerlijk zijn – is elke dag Air Max Day, als je er maar genoeg in je kast hebt staan.