Om de release van zijn nieuwe album ‘Give or Take’ te vieren, brengt Giveon een dag door met Complex in New York, waar hij praat over zijn opkomst naar roem en zijn mening over de huidige staat van R&B.
Givēon’s interview vindt slechts een week plaats na zijn optreden op de BET Awards, waarbij hij technische problemen op het podium ondervond waardoor hij vals klonk en veel toeschouwers twijfelden aan zijn vocale capaciteiten. Nu hij wat tijd heeft gehad om het moment te verwerken, geeft hij duidelijkheid over wat er achter de schermen van een groot tv-optreden gebeurde. “Het nummer staat in B en de microfoon die ik kreeg stond in de toonsoort G. Dus alles wat ik in deze microfoon zing komt er in G uit, ook al zing ik netjes in B. Op dat moment klinkt het heel raar. Ik nam gewoon aan dat mensen het zouden weten, want ik klonk niet menselijk. Het klonk robotachtig.”
Kritiek hoort er echter bij, en dat heeft hij van tijd tot tijd ondervonden. Hij vertelt dat toen hij begon met zingen veel mensen over zijn diepe bariton oordeelden. Anderen vroegen zich af waarom hij een Brits zangaccent heeft, hoewel hij uit Californië komt. Maar Givēon is blij met de kritiek. “Ik kan goed met kritiek omgaan, omdat het me niet echt kan schelen,” beweert hij. Hij reageerde speels op de kritiek na de awardshow door te tweeten:
De afgelopen twee jaar zijn goed geweest voor Giveon Dezmann Evans. Hij werd bekend in 2020 met zijn verschijning op Drake’s “Chicago Freestyle,” waar zijn gedempte vocalen een reflecterende laag aan het nummer toevoegden, in plaats van zijn collaborateur te overstemmen. Later in het jaar profiteerde hij optimaal van de aandacht en bracht twee EP’s uit, Take Time en When It’s All Done, waarvan de eerste een Grammy-nominatie voor Beste R&B Album opleverde. “Heartbreak Anniversary“, de tweede single van Take Time, werd platina gecertificeerd en gecoverd door iedereen. Van Justin Bieber tot Chloe Bailey tot Kelly Rowland. Het jaar daarop verscheen hij naast Daniel Caesar op Justin Bieber’s nummer 1 hitsingle “Peaches.”
“Als ik een nummer maak over hoe mijn hart gebroken is, dan maak ik een nummer over hoe mijn hart gebroken is zoals ík het wil maken. Of je vindt het leuk en geniet ervan, of je gaat gewoon verder.”
Als we elkaar ontmoeten, is Give or Take nog maar een paar dagen de wereld in. Hij had zich kunnen haasten om zijn debuutalbum eerder uit te brengen na zijn reeks optredens op grote pop- en hiphopreleases, maar dat voelde niet goed. “Ik hou ervan om, no pun intended, de tijd te nemen, want dat is echt wanneer de kwaliteit er is,” legt hij uit. “Het is een uitdaging, want de consument is nu zo ongeduldig en ze verwachten zoveel muziek in zo weinig tijd, en dan gaan ze klagen over de kwaliteit. Je moet een van de twee kiezen. Als het aan mij lag, zou ik waarschijnlijk om de drie jaar droppen. Een groot deel van het proces van muziek maken is ermee leven.”
Het album draait om een gesprek tussen Givēon en zijn moeder, die hij credit geeft voor het cultiveren van zijn liefde voor muziek. Met de nadruk op de intimiteit van hun gesprek, koos hij voor voice notes van zijn moeder in plaats van A-lijst features. Hij zegt dat hij ernaar streefde om “een verhaal te vertellen dat transparant, zelfbewust en samenhangend is, zodat je van boven naar beneden op play zou kunnen drukken en mensen in staat zijn om zichzelf erin te zien.”
Hij schrijft over diep persoonlijke, emotionele onderwerpen op het album, waaronder geestelijke gezondheid. In de pianoballade ‘Another Heartbreak‘ uit hij gevoelens van PTSS als gevolg van een mislukte romance. “Het concept is gewoon zo verfrissend voor mij,” zegt hij. “Ik denk niet dat ik dat ooit eerder heb gehoord. En het zegt ook: er is letterlijk niets mis met wat we nu hebben, ik laat je gewoon weten dat ik PTSS heb.” ‘Lost Me‘ en ‘Scarred‘, twee van Givēons andere favoriete platen, gaan over het verleden van break ups en emotionele bagage.
Tot nu toe is ‘Give or Take’ goed ontvangen, maar Givēon benadrukt dat hij niet “op zoek is naar [goedkeuring] van buitenaf.” Toch is er één reactie die voor hem van onschatbare waarde is: die van zijn moeder.
“Ze begon te huilen,” herinnert hij zich van zijn moeder die het album voor het eerst hoorde. “Ze vertelt me de hele tijd: ‘Ik ben een echte fan van je muziek, niet alleen omdat je mijn zoon bent. Maar zelfs als ik alleen ben, speel ik het.'” Diezelfde gevoelens komen naar voren in de eerste 30 seconden van de introtrack, “Let Me Go,” waar ze zegt: “Ik ben zo trots op je, ik ben nu al misselijk.”
“Er zijn R&B-puristen die het genre erg beschermen. Zij regeren het, maar dat kan averechts werken, omdat je het genre beperkt.”
Terwijl ik bij Givēon zit, woedt er online een debat over de huidige staat van R&B. Sommige bekritiseren de live vocalen van artiesten, terwijl R&B veteranen zoals Boyz II Men‘s Shawn Stockman verklaren dat “R&B zijn identiteit heeft verloren.” Hij schreef op Twitter: “Het voelde alsof R&B moest concurreren met de gedurfdheid van de hip-hop wereld. Labels stopten met het ondersteunen van het beeld van zwarte mannen die meer zijn dan een thug imago.”
“Ik kan zien dat R&B-acts zwaar gemotiveerd worden door hiphop – je kan het gewoon horen,” zegt hij, kort pauzerend voordat hij zijn gedachte afmaakt. “Maar ik denk dat mensen zich ook moeten realiseren dat muziek maken een vorm van expressie is. Mensen maken geen muziek om een genre te eren, echt niet. Als ik een lied maak over hoe mijn hart gebroken is, dan maak ik een lied over hoe mijn hart gebroken is op de manier zoals ik het wil maken. En óf je houdt ervan, of je gaat gewoon verder. Ik denk dat mensen eruit halen dat het een echt persoon is die praat over zijn echte ervaringen.”
Na nog een pauze voegt hij eraan toe: “Het is lastig, want R&B is een van die genres waar er puristen zijn die het genre erg beschermen. Zij regeren het, maar dat kan averechts werken omdat je het genre beperkt. Als je rap of hip-hop zou beperken, denk ik niet dat het een van de nummer één genres in de wereld zou kunnen zijn, omdat het niet kan uitbreiden. Het is net als een kind te streng opvoeden. Je mag de groei niet belemmeren.”
R&B is de afgelopen tien jaar geëvolueerd, en sommige van de hedendaagse acts behoren nu tot de populairste artiesten ter wereld. Vooral vrouwelijke artiesten als Summer Walker, Snoh Aalegra, Ari Lennox en Jazmine Sullivan domineren op dit moment de ruimte. Sommigen beweren dat er geen mannelijke R&B-acts zijn die op hetzelfde niveau kunnen concurreren, maar Givēon spoort fans aan om beter te kijken.
“Mensen richten zich zo veel op mainstream acts, maar er zijn zoveel acts die precies hetzelfde maken waar je naar kunt luisteren,” verzucht hij als ik hem vraag naar opvallende mannelijke R&B artiesten die op dit moment lawaai maken. “Er zijn zoveel artiesten. Er worden 30.000 nummers per week uitgebracht, en we praten alleen maar over dezelfde cyclus van artiesten.
Givēon merkt op dat de huidige online muziekcultuur ondoordachte kritiek beloont. “Het is zo veel klagen,” vervolgt hij. “Al die klachten komen niet echt van artiesten. Ik zou nooit klagen over de staat van iets. Ik zou het gewoon gaan maken. Als je niet houdt van de manier waarop iets wordt gedaan houdt, doe het dan zelf. En als je het niet beter kunt doen, wat geeft je dan het recht om iets te zeggen? Maak de R&B die je wilt horen, en als je dat niet kunt, dan is je mening niet echt geldig.”
Dit is nog maar het begin van Givēon’s reis naar supersterrendom en zelfs hij voelt de wielen bewegen. “Ik weet het niet. Het is raar,” fluistert hij, “Ik voelde [de roem en beroemdheid] groeien.”
Maar zelfs met alle lofbetuigingen en hype, zegt Givēon dat hij nog steeds dezelfde persoon is. “Ik ben altijd een super simpel persoon geweest,” legt hij uit. “Mijn geluk komt van samen zijn met vrienden en familie, of eten, of dingen die sommige mensen alledaags noemen. Ik zou zoveel gekke dingen kunnen doen, maar ik probeer niet te wild te doen. Ik ga niet uit, ik feest niet. Als ik drink, drink ik alleen witte wijn. Je weet wel, iets stijlvols.”
Givēon mag dan aanvoelen als een gewone jongen die toevallig heel goed kan zingen, maar ik ben niet van plan om hem zo makkelijk te laten gaan. Dus ik haal een foto op Instagram tevoorschijn die mijn aandacht trok. Het is een groepsfoto waarop Givēon staat met Drake, Lebron James, Michael B. Jordan en andere beroemdheden, die laten doorschemeren dat zijn leven misschien meer veranderd is dan hij laat merken.
“Wanneer ik wél ik uitga, is dat hoe het gaat,” geeft hij lachend toe. “Die foto is zo cool. Het was zo leuk. Ik heb geluk gehad om bij de beste rolmodellen te zijn waar een jonge zwarte man bij in de buurt kan zijn. Ik hou ervan om te proberen in een kamer te zijn waar ik het gevoel heb dat ik nog het meeste werk moet doen. Dat is mijn favoriete ding. Als je in de top van de kamer staat, dan moet je waarschijnlijk van kamer veranderen.”
