Timor Steffens over theatershow 'Forever Young', zijn identiteit en dansen met Michael Jackson

‘Dat moet Michael Jackson zijn geweest. Zolang ik mij kan herinneren was ik al aan het dansen op zijn nummers voor de tv. Rond mijn negende had ik op veel verschillende plekken gewoond en daardoor zag ik het niet zitten om steeds naar buiten te gaan en nieuwe vrienden te maken. Dus bleef ik vaak thuis en was ik veel aan het gamen. Zoveel dat mijn moeder op een gegeven moment zei dat ik een sport moest gaan doen. Ik ben toen op judo gegaan en heb dat zes jaar gedaan. Daar heb ik echt geleerd om gedisciplineerd te zijn. Daarna ben ik gaan voetballen omdat veel vrienden van mij dat ook deden. Vanaf het moment dat ik begon met uitgaan was de passie voor dans volledig aangewakkerd. Elk weekend was ik in de club te vinden tijdens dancebattles. Ik ben half Marokkaans, een kwart Nederlands en een kwart Duits. Ergens voelde ik mij bij iedereen thuis, maar aan de andere kant was ik nooit in één cultureel hokje te plaatsen. Ik sprak namelijk geen Arabisch en ik leek niet typisch Nederlands. Daardoor moest ik mijzelf uitvinden en dat deed ik door mijzelf op verschillende manieren uit te drukken. Dansen heeft mij geholpen in de zoektocht naar mijn identiteit. Het was een escape van alle problemen in huis. Ik voelde echt dat ik in het moment leefde.’

‘Mijn moeder was werkzaam als kapster. Ik wist na de middelbare school nog niet wat ik wilde doen dus ik koos voor de kappersopleiding. Dat vond ik interessant omdat iedereen er natuurlijk fris uit wilt zien. Tijdens die opleiding was ik de hele dag aan het dansen. Ik heb zelfs een voorstelling geïnitieerd tijdens mijn eerste jaar waarin ik een danssolo deed. Tijdens mijn eerste jaar zei een docent dat hij mij de hele dag zag dansen. Hij vertelde mij dat er een nieuwe dansopleiding was in Rotterdam. Ik heb toen auditie gedaan en ik werd aangenomen ondanks dat ik geen havodiploma had. Ook was mijn ballet nog niet op niveau maar als ik dat in zou halen tijdens mijn studie dan vonden ze het prima.

Ze hadden veel vertrouwen in mij. Daar begon ik alle stijlen van dans te leren en daarna heb ik mij aangemeld voor het eerste seizoen van ‘So You Think You Can Dance’. Uiteindelijk werd ik tweede en vervolgens reisde ik naar Los Angeles. Ik heb daar lessen gevolgd van vele danslegendes. Dat was een gekke ervaring. Ik wilde het echt maken in Amerika en probeerde op te vallen door ook gesprekken te voeren en vragen te stellen. Op een gegeven moment zei de choreograaf van Justin Timberlake dat ik het kon maken als ik in Los Angeles zou blijven wonen. Dat heeft mij echt gemotiveerd. Het probleem was alleen dat ik een grote klus moest pakken om een werkvisum te krijgen. Toen ik terug was in Nederland kreeg ik van mijn manager een belletje dat ik auditie moest komen doen voor Michael Jackson. Op dat moment stond ik in de club en ik dacht dat hij een grap maakte. Ik hing op en ging verder met feesten. Toen hij mij voor de derde keer belde, besefte ik dat hij weleens serieus kon zijn. Ineens zat ik in het vliegtuig onderweg naar een Michael Jackson auditie. Toen ik mijn moeder vertelde dat ik die auditie ging doen moest ze huilen van geluk. Ze wist hoe moeilijk mijn jeugd was en dat ik dan zo terecht ben gekomen was voor haar prachtig. Na de auditie waar zesduizend aan meededen, werd ik samen met tien anderen geselecteerd om mee te dansen. Dat was echt bizar. Elke keer als ik opstond, kon ik niet geloven dat dit mijn situatie was. Dat wat hij altijd op tv deed, deed hij nu naast mij. Ik was hem constant aan het observeren en leerde zo veel van zijn manier van werken. Daar is het balletje gaan rollen, maar het bracht ook een bepaalde druk met zich mee tijdens mijn volgende audities. Omdat ik met Michael Jackson had gedanst, waren de verwachtingen torenhoog.’

Ik vond het altijd interessant om mij toe te spitsen op choreografie. Op een gegeven moment werkte ik met een choreograaf en begon ik mijn visie te ventileren naar hem. Hij nam mij apart en zei: ‘als je wil choreograferen dan moet je zelf een choreograaf worden.’ Hij vond dat ik sterke ideeën had. Dat motiveerde mij om aan de slag te gaan als choreograaf. Zo ben ik begonnen bij de ‘Vrienden Van Amstel Live’. Dat ging erg goed en zo kwam ik in contact met John De Mol. We kwamen op het idee van ‘Dance Dance Dance’ en zo rolde ik de tv-wereld in. Ik heb altijd gezocht naar innovatie in mijn werk. Omdat ik nooit een vaderfiguur had, ben ik in mijn jeugd een overachiever geworden. Daarom wil ik mijzelf altijd bewijzen. Shortcuts bestaan niet in mijn ogen. Ik ben altijd gegroeid omdat ik in mezelf geloofde en telkens uit mijn comfortzone stapte. Het was mijn droom om het in Amerika te maken, terug te komen naar Nederland en dans hier groter te maken.

Dit is een dans- en zangvoorstelling waarbij de zaal wordt omgetoverd tot een club en tegelijkertijd is het visuele gedeelte ook prominent aanwezig. Wat deze show uniek maakt is dat het over de 27 Club gaat. Er zijn opvallend veel artiesten, mede door hun roem, overleden op 27-jarige leeftijd. Hetzij door drugs of zelfmoord. Of beide. Denk aan Kurt Cobain, Amy Winehouse en Jimi Hendrix. De hoofdpersoon is een artiest die succesvol wordt en daarbij wordt hij geconfronteerd met de keerzijde van zijn succes. Hiermee willen we beide kanten van de medaille belichten door middel van dans, muziek en film. Ik heb de choreografie gedaan met mijn team en tegelijkertijd was ik bezig met het creëren van het geheel. Zo was ik ook betrokken bij het casten van de dansers en de zangers. Don Diablo heeft de music direction gedaan en dat klikte ook erg goed. Hij begreep precies wat de show muzikaal nodig had. Voor elk moment in de show had hij het perfecte muziekstuk. Zo hebben wij een nummer gebruikt dat hij had gemaakt toen zijn vader was overleden. Dat nummer paste perfect bij een bepaald moment in de show omdat er zoveel emotie in zit. We hebben het in twee jaar gemaakt, met een fantastisch en dedicated team, onder leiding van Sjoerd van Schooten. Een zeer ervaren theatermaker die o.a. voor RTL en Stage Entertainment werkte. Hij is met de opzet gekomen. Ook Levan Tsikurishvili (de maker van Avicii’s documentaire) is erbij gekomen. Hij heeft de donkere kant van de entertainmentindustrie van dichtbij meegemaakt. De muziek in Forever Young is een mix van verschillende stijlen. Vooral de highs and lows komen veel naar voren. Het moet een afspiegeling zijn van het leven. Ik hoop dat de mensen genieten van Forever Young en het echt gaan zien als één geheel.

In april 2023 is Forever Young van donderdag tot en met zondag met vijf shows per week te zien in Club Escape Amsterdam. Na de wereldpremière in Nederland reist de show door naar andere landen. Voor Forever Young boek je een regulier entreeticket. De tickets zijn ongeplaceerd en binnen Escape zijn er meerdere sta- en zit opties. Dit is dé bucketlistervaring van 2023, mis het niet!