Artist To Watch: Vlins

Vlins is het bewijs dat alles jouw kant oprolt als je er maar hard genoeg voor werkt. De Rotterdamse artiest annex (sociaal) ondernemer, begon op late leeftijd met het maken van muziek. Nu, zes jaar later, heeft hij in samenwerking met zangeres Laura Yasmin een megahit gescoord met 'Stemgeluid'. De autodidactisch ingestelde Vlins helpt zowel zichzelf als vele andere artiesten en jongeren op zowel muzikaal als strategisch vlak. Zo is hij ook nauw betrokken bij de carrière van onze vorige Artist To Watch Shep500. Hoe heeft deze muzikale laatbloeier zo'n grote hit weten te scoren? Hoe manoeuvreert Vlins zich door de harde muziekindustrie die soms toch wat wegheeft van een slangenkuil? En hoe was zijn ontmoeting met Koningin Maxima die langskwam bij zijn stichting? Allemaal vragen die wij onze nieuwe Artist To Watch van februari mochten stellen.

"Iemand die dicht bij mij stond noemde mij in het Arabisch altijd 'vlinder' omdat ik als kind altijd rondfladderde. Ik ging van plek naar plek en was altijd bezig met mijn omgeving. Daarom koos ik voor die naam en heb ik het afgekort naar Vlins. Het is een korte en pakkende naam. Ook vind ik de symboliek erachter mooi. Een rups die uitgroeit tot een vlinder staat symbool voor ontwikkeling."

"Ik ben op mijn 22e begonnen met het maken van muziek. Voordat ik begon met muziek was ik al een groot fan van Nederlandse hiphop en weet er tot op de dag van vandaag echt alles over. Ik vond Nederlandse hiphop veel leuker dan Amerikaanse hiphop. Dat komt doordat ik erg veel hou van de Nederlandse taal. Ik vond het altijd al belangrijk om mijzelf goed uit te drukken door middel van taal. Dat is iets wat ik ook wil meegeven in de opvoeding van mijn kind. Taalvaardige artiesten zoals Fresku, Winne en Appa kon ik heel erg waarderen. Hun muziek was erg intelligent en er zat altijd een boodschap in."

"Zelf schreef ik stiekem af en toe raps, maar dat klonk helemaal nergens naar. Ik had totaal geen ritmegevoel. Dat heb ik nu trouwens nog steeds niet. Wat dat betreft, ben ik tot de dag van vandaag amuzikaal. Ik wilde altijd een soort Jiggy Dje zijn in de zin dat ik alles wilde regelen op de achtergrond. Een vriend van mij mocht van zijn moeder geen studio bouwen in zijn huis. Op dat moment regelde ik een antikraak ruimte die we als studio konden gebruiken. Soms bleef ik alleen achter in de studio. Dat waren de momenten waarop ik zelf muziek schreef en opnam. Die vriend van mij speelde dat dan af en hij vond het elke keer echt slecht. Toch bleef ik een paar maanden doorgaan en ineens kwam mijn jeugdvriend Shep500 binnen. Hij hoorde toen een demo van mij die hij slecht vond, maar wel met een bepaalde vooruitgang ten opzichte van een paar maanden terug."

"Na twee jaar merkte ik dat ik echt beter was geworden. Shep500 leerde mij toen dat ik mijn flow om de vier bars moest veranderen. Op dat moment besefte ik dat muziek uit bepaalde structuren bestaat. Ik ben intelligent genoeg om structuren te begrijpen, dus vanaf dat moment kon ik het echt gaan leren. Het is niet zo dat ik constant calculerend te werk ga in de studio. Alles begint met gevoel. Vervolgens ga ik het zien als wiskunde. Ik begon de muziek van grote artiesten zoals J. Cole, Drake en Frank Sinatra steeds analytischer te consumeren en daarbij begon ik mij af te vragen wat hun muziek zo goed maakte. Tijdens het luisteren merkte ik op dat er qua arrangement en spanningsopbouw veel gebeurde in hun nummers. Door het bestuderen van muziek ben ik steeds beter geworden in het maken ervan."

"Later kwam ik erachter dat ik beter was in het maken van popmuziek. Toch was ik liever doorgebroken met rap. Voor mij is het makkelijk om een nummer als 'Stemgeluid' te schrijven. Daarom help ik Shep500 graag. Hij maakt de muziek die ik echt tof vind. Ik ben blijer met drie ton streams op zijn nummer dan vijftien miljoen streams op 'Stemgeluid'. Ik vind rap het leukste wat er is, maar voor nu wil ik kapitaliseren op pop."

"Ik had 'Stemgeluid' eigenlijk geschreven voor Kevin en Yade Lauren. Er was een moment waarop ik besloot dat ik meer wilde gaan schrijven voor andere artiesten. Ik maakte mapjes voor verschillende artiesten waarvoor ik wilde schrijven zoals Ronnie Flex, Frenna, Kevin en Yade Lauren. Elke demo die ik maakte, zette in het mapje van de artiest die paste bij de demo. Inmiddels heb ik geschreven voor Selma Omari, Inez en Pjotr. Toevallig kende ik de manager van Yade Lauren en heb ik de demo van 'Stemgeluid' naar hem gestuurd. Ze vond het tof maar uiteindelijk bleef het op de plank liggen. Uiteindelijk leerde ik Laura Yasmin kennen en ik vond haar stem echt bijzonder. Nadat ik haar dat refrein liet zingen wist ik meteen dat 'Stemgeluid' een super hit was. Het enige dat miste was een sterk marketingplan."

"Een vriend van mij zei tegen mij: 'Als je niet op TikTok zit dan kun je beter stoppen met muziek.' Dat bleef echt hangen bij mij. Ik besefte dat ik mee moest gaan met de tijd. De winkels die vroeger niet aan webshops deden zijn nu ook failliet gegaan. Ergens voelde ik mij misschien te oud om op TikTok te gaan zitten, maar daar heb ik mij al snel overheen gezet. Ik heb twee maanden onderzoek gedaan naar het promoten van muziek op TikTok en ben het toen uiteindelijk zelf gaan doen. Als ik op 'post' druk, sta ik altijd achter mijn content."

"TikTokken totdat iedereen er gek van werd. Als iedereen al helemaal ziek wordt van mijn content moeten ze net nog iets zieker worden. Mensen moeten het gevoel hebben dat ze het niet eens meer willen luisteren. Daarnaast hebben we het verhaal achter het nummer ook gebouwd en gepromoot. Op het moment dat het écht irritant werd, besloten we het uit te brengen. Halverwege het marketingproces kwam Sony erbij waardoor de release iets langer duurde. Alles moest juridisch nog geregeld worden en het contract moest getekend worden. Daardoor was er een groter budget om in de promo te steken. Daarnaast hebben we geluk gehad met wat influencers die het hebben gepromoot. Uiteindelijk draait alles om momentum. De mensen moeten op het randje van irritatie zitten door de stortvloed aan content, maar nog wel geïnteresseerd genoeg zijn om het te checken."

"Jazeker. Ik vind het tof om jonge artiesten uit te leggen wat publishing inhoudt en ze duidelijk te maken wat ze daadwerkelijk kunnen verdienen aan hun muziek. Vijf procent lijkt weinig, maar op grote bedragen is dat heel veel geld. Dat is iets wat veel jonge artiesten niet beseffen. Dat is erg begrijpelijk, want veel artiesten komen van niks. Soms kunnen enkele procenten gaan om tienduizenden euro's. Veel artiesten pakken snelle voorschotten en tekenen al hun rechten weg waarmee ze wellicht slapend rijk hadden kunnen worden."

"Het eerste waar ik op let in een contract is de duur ervan. Ik teken het liefst voor één single, of in ieder geval voor korte duur. Simpelweg omdat ik niet lang vast wil zitten en elke keer een andere optie kan overwegen die op dat moment het beste voor mij is. Ik weet namelijk nooit wat mijn waarde is na mijn volgende wedstrijd. Het feit dat ik elke keer vrij ben om te doen wat ik wil brengt mij in een gezonde onderhandelingspositie. Als ik langer vast had gezeten aan een contract voor meerdere projecten dan had ik weinig te willen. Uiteindelijk moeten beide partijen er wat aan hebben. Stel dat ik bij Rookworst zou zitten en ze zouden mij vragen hoe hoog mijn voorschot was, dan zou ik dat bedrag gelijk noemen. Ik heb daar echt schijt aan. Percentages zou ik ook noemen. Veel mensen denken bijvoorbeeld dat een voorschot van tachtigduizend euro een groot bedrag is, maar dat is het totaal niet. Ik vind het belangrijk om mensen dat uit te leggen zodat ze zich niet laten verblinden door korte termijn beslissingen."

"Ik zou nooit een artiest willen managen. Voor vijftien procent ga ik absoluut niet iemands vader spelen en constant achter iemands reet aanlopen. Het runnen van een label vind ik wel een interessant idee, maar labels zijn niet echt meer van deze tijd in de huidige vorm. Daarin zou ik denk ik kiezen voor samenwerkingen in een vrijblijvende vorm. Ik heb het gevoel dat labels soms ouderwets in het spelletje staan. Een hoop artiesten bouwen een eigen profiel op en ik merk dat hierin een brug geslagen kan worden. Wel kost het labels vaak meer om zo iemand aan boord te krijgen. Echter is het naar mijn mening wel duurzamer."

"Ik geef workshops op middelbare scholen. Daarin probeer ik de talenten en de passies van verschillende jongeren te vinden en die samen met hen tot uiting te laten komen. Het belangrijkste is dat ik hen bijbreng om discipline te hebben. Dingen komen niet vanzelf. Je moet er hard voor werken. Zo kun je jongeren vooruithelpen op alle facetten in hun leven. Het zijn voornamelijk jongeren die het leuk lijkt om in de muziekindustrie te werken. Ik vind het belangrijk om te weten of ze er écht passie voor hebben. Als je iets alleen doet voor het geld of het aanzien ga je het niet lang volhouden. Ik haal heel veel voldoening uit dit werk en we krijgen er veel waardering voor. Ouassima van FunX had ervoor gezorgd dat Koningin Maxima langskwam bij onze onderneming. Dat was wel tof. We kwamen op tv en ik werd ineens gebeld door moeders van oude vrienden. Bovenal was haar komst erg goed voor onze organisatie. Het heeft ons meer credibility gegeven."

"Er komt een album aan met Laura Yasmin. Die willen we in de nabije toekomst uitbrengen. Ook wil ik nog meer gaan schrijven voor andere artiesten. Daarnaast heb ik mijn eigen video-productiebedrijf en daarmee wil ik veel content maken voor mezelf en anderen. Daarin wil ik visuele herkenbaarheid creëren. Mensen moeten aan de content zien dat ik erachter heb gezeten. Bovendien heb ik ook een boksschool dus daarmee wil ik ook veel doen voor de community, maar het allerbelangrijkste is voor mij toch het vaderschap. Ik wil nog beter worden in het balanceren van mijn werkzaamheden en de tijd die ik met mijn kind spendeer."