Naomi Sharon over haar debuutalbum 'Obsidian': "Ik kan nu beter praten over mijn emoties"

Onlangs bracht Naomi Sharon haar debuutalbum 'Obsidian' uit. De Rotterdamse artiest bracht haar plaat uit onder beheer van OVO Sound: het welbekende label van de Canadese superster Drake. 'Obsidian' telt dertien nummers waarop Naomi Sharon haar eerlijke verhaal deelt over haar emoties en de liefde. Hoe is zij tot dit album gekomen en wat is het verhaal erachter? Wij kregen de kans om Naomi Sharon te spreken over het maakproces, haar visie en leven.

"Obsidian is de naam van een steensoort. Ik vond het altijd al interessant om mij te verdiepen in de betekenis achter stenen. De obsidiaan heeft een beschermende werking en het staat daarnaast voor het confronteren van je innerlijke pijn. Dat paste perfect bij het thema van mijn album. Ik heb drie maanden in Toronto gezeten om het album te maken. Daar bezocht ik vaak een spirituele winkel waar ik uiteindelijk een obsidiaan kocht. Vanaf dat moment viel alles op zijn plek en wist ik dat 'Obsidian' de naam van mijn album ging worden."

"Ik werk al een tijdlang met producer Beau Nox (o.a. geproduceerd voor Drake) en ben daarnaast ook erg goed bevriend met hem. Het was voor mij al duidelijk dat ik mijn album graag met hem wilde maken. We hebben een wat apartere stijl dan wat men gewend is in de muziekindustrie dus we wilden kijken hoe we dat tot uiting konden krijgen op een album. Tegelijkertijd moest het album ook interessant zijn voor de markt. Je kan natuurlijk wel hele interessante muziek maken, maar als je wilt dat het gaat verkopen dan moet je uiteindelijk toch naar een bepaalde formule kijken. Uiteindelijk zijn Alex Lustig (o.a. geproduceerd voor Drake, Gunna en Lil Wayne) en Noah '40' Shebib er in een later stadium bijgekomen. 40 hielp dan vooral met het arrangeren van de nummers. Hij was eigenlijk een soort supervisor in het proces. Tijdens het maken van het album gaf hij mij mee dat ik bijvoorbeeld drie verschillende refreinen moest schrijven. Na het schrijven kozen we dan de beste uit. Drake werkt ook op die manier. Zo haal je het maximale uit je proces. Uiteindelijk wilde ik graag een persoonlijke plaat maken die in ieder geval met mijzelf zou resoneren. Achteraf hoop je dan natuurlijk dat het ook aanslaat bij het publiek."

"Ik zat toen in een emotionele fase die ik als lastig ervaarde. Dat zorgde ervoor dat ik in mezelf keerde terwijl ik op dat moment nog een album moest maken. Ik vond het moeilijk om te beginnen aan het maakproces. Uiteindelijk liet ik mij niet uit het veld slaan en vond ik de kracht om het album te gaan maken. Mijn album gaat voor een groot deel over de liefde, een onderwerp dat juist zo pijnlijk voor mij was. Er kwam veel boosheid en verdriet omhoog toen ik terugkeek op het verleden. Ik begon mezelf af te vragen wat ik precies wilde in de toekomst. Daar is het nummer 'Myrrh' uitgekomen. Het nummer begint met veel verwijten en daarin zeg ik dat ik helemaal klaar ben met de liefde. Dat terwijl ik stiekem toch verlang naar de liefde. Ik wilde op 'Myrrh' graag de tweestrijd tussen mijn emoties belichten. Het proces fungeerde als een soort dagboek. Ik ben heel blij dat ik mijn emoties om heb kunnen zetten naar melodieën en tekst."

"Ik zou zeggen mijn persoonlijke groei. Ten opzichte van vroeger ga ik tegenwoordig beter om met mijn problemen. Ik kan nu beter praten over mijn emoties. Ook ben ik open over de momenten dat het niet goed gaat met mij. Het is niet zo dat ik ineens met iedereen over mijn emoties praat, maar met mijn ouders of mijn vrienden die dichtbij staan, kan ik het daar fijn over hebben. Toch zijn er problemen die niemand in mijn omgeving volledig gaat kunnen begrijpen. Ik beweeg in een aparte wereld door mijn werk als artiest. Daardoor maak ik andere dingen mee dan de mensen in mijn cirkel. Die kunnen zich moeilijk voorstellen wat ik allemaal meemaak. Als publiek figuur trek je alle aandacht. Vaak krijg je die aandacht van hele leuke en lieve mensen, maar soms zitten er toch van die internethelden tussen. Zulke mensen begrijpen dan niet dat er een mens van vlees en bloed achter een Instagram-account zit. Heel soms besluit ik om op zo'n comment te reageren. In de meeste gevallen schrikken mensen wanneer ik in ga op een haat-reactie. Dat is dan wel grappig om te zien. Ik probeer het mij ook niet persoonlijk aan te trekken."

"Ik droomde er altijd van om een atleet te worden. Als kind was ik fanatiek bezig met atletiek. In mijn hoofd was ik helemaal ready om de Olympische Spelen te doen. Vroeger zat ik in de jeugdselectie als sprinter en hoogspringer, dus die ambitie was heel serieus. Tegelijkertijd deed ik ook aan theater en zong ik veel. Ik was een actief kind en deed heel veel dingen tegelijkertijd. Op mijn dertiende zei mijn moeder tegen mij dat ik een keuze moest maken tussen topsport of entertainment. Ik weet nog dat, dat mij echt zwaar viel. Los daarvan had ze wel echt gelijk. Sport en entertainment zijn twee totaal verschillende werelden. Ook vertelde ze mij dat het als atleet moeilijk was om er geld mee te verdienen. Uiteindelijk maakte ik de keuze voor theater en daar ben ik toen in doorgegaan. Ook omdat ik dacht dat daar iets meer zekerheid in zat. Al is dat met muziek en acteren ook niet echt anders. Daar zit ook weinig zekerheid in. Ik heb het altijd belangrijk gevonden om iets te doen wat ik leuk vond. Vroeger vond ik het leuk om bijbaantjes te hebben maar begon uiteindelijk ook te vervelen. Ik heb nooit heel lang op één plek gewerkt omdat die routine toch irritant werd. Gek genoeg ging ik acteren in musicals en dat was één en al routine."

"Uiteindelijk begon het acteren ook saai te worden doordat het zo routineus was. Daardoor begon ik muziek steeds serieuzer te nemen. Ik had een fijn team van mensen met wie ik samenwerkte. Vanaf dat moment deed ik er alles aan om gezien te worden als artiest. Ik was zeker niet te bang om verschillende mensen en partijen te benaderen met mijn muziek. Daar werd altijd wel positief op gereageerd. Vogue schreef bijvoorbeeld een kort stuk over mij als artiest. Als beginnend artiest is het belangrijk om jezelf op een slimme manier te positioneren door de juiste outlets te benaderen. Het kwam niet in mijn hoofd op om Dumpert te benaderen met mijn nieuwe videoclip haha. Daarom geef ik opkomende artiesten altijd mee dat het belangrijk is om exclusief te blijven en strategisch te zijn in wie je benadert. Ik wist bijvoorbeeld altijd al dat ik internationaal door wilde breken. In Nederland bereik je al snel een plafond en dat idee beviel mij niet zo. Ik denk dat ik als zangeres beter tot mijn recht kom in de internationale markt. Nederland doet het qua muziek wel echt heel goed. Zeker voor zo'n klein land dus daar ligt het echt niet aan. Ik sluit ook zeker niet uit dat ik ooit wel actief ga zijn in Nederland. Het zou mij stiekem best leuk lijken om mee te doen aan Beste Zangers. Ook zou het mij heel leuk lijken om een samenwerking te doen met iconische Nederlandse bands zoals Racoon of BLØF. Ik vond hun sound zo vet vroeger dus dat zou mijn innerchild echt blij maken."

"Nee, ik woon nog steeds in Nederland. Dat vind ik ook heel fijn. Als ik in het buitenland moet zijn voor iets dan vind ik het prima om te reizen, maar ik ben toch blij dat ik Nederland woon. Alles is heerlijk nuchter hier. Ik hou ervan om in de tram te stappen en van A naar B te gaan. LA is natuurlijk geweldig, maar na twee weken word ik helemaal gek. Alles is daar zo duur. Een Uber-rit kan soms wel tweehonderd dollar kosten. Ook de mensen zijn daar echt anders. Ik hou ervan dat de mensen in Nederland lekker normaal doen. Het liefst wil ik de vrijheid hebben om te gaan en te staan waar ik wil."

"Een goede internationale strategie. Soms moet je dingen daarvoor laten. Er zijn super veel dingen die mij leuk zouden lijken om te doen hier in Nederland. Toch is het belangrijk om daar niet steeds gehoor aan te geven want anders positioneer je jezelf niet op de juiste manier. Ik probeer juist na te denken over hoe ik bij een Jimmy Fallon kan komen. Dat is natuurlijk best hoog gegrepen, maar dat ik wel de richting waarin je moet denken. Ook is het belangrijk om als artiest met het totale plaatje bezig te zijn. Veel artiesten zijn voornamelijk bezig met hun sound, maar het is ook belangrijk om te denken aan het visuele aspect. Daarmee kun je als artiest echt laten zien wie je bent."

"Ik hoop dat de mensen na het luisteren, bij zichzelf ten rade gaan of ze eerlijk naar zichzelf zijn. Daarnaast hoop ik dat mijn album de luisteraars aanzet tot heling. Ook hoop ik dat mensen lief voor zichzelf en voor elkaar zijn."