Interview: Is Rema de koning van Afrorave?

Met de Nigeriaanse vlag op zijn rug zette Rema deze zomer het buitenterrein van de Kuip op zijn kop. De vlag had hij van iemand in het publiek gekregen. “Waar koop je zo’n vlag?” vroeg ‘ie ons. De dagen voor zijn show voelde hij zich niet goed door de turbulentie van het onstabiele tourleven, maar zijn optreden hier veranderde iets in hem. “De energie die het publiek me gaf, liet me beter voelen." Hij vertelt ons met een constante lach en kalme houding over zijn jeugd in Benin City, optreden met Wizkid en hoe hij op jonge leeftijd omgaat met financieel succes. Zijn succes wordt steeds groter en het plafond lijkt nog lang niet in zicht. Hebben we hier te maken met de koning van afrorave?

Het meest bijzondere aan zo’n vol Rotterdams stadionterrein, is dat waarschijnlijk de helft van het publiek Rema's volledige lyrics niet kent. Muziek gaat allang veel verder dan de lyriek. “Ik maak muziek in mijn eigen taal en soms verzin ik zelfs mijn eigen woorden. Maar mensen hebben een gevoel van betekenis. Het is een deel van hen daarbinnen. Misschien willen sommige mensen alleen de 'doo doo doo' zingen, omdat ze dat gedeelte leuk vinden. Overal waar ik kom in de wereld, kunnen ze zichzelf in een ander deel van mijn geluid vinden. Vooral bij Afrikanen die lang niet thuis zijn geweest, raakt onze muziek anders. Het is geluid dat een visie creëert, zelfs zonder een videoclip. Als je luistert naar de drums en de melodie voel je gewoon een gevoel van thuis, waar onze geesten verbonden zijn.”

Kenmerkend voor Rema is zijn puurheid en de liefde die hij te geven heeft. Dat weerspiegelt in zijn werkethiek, muziek en hoe hij over andere mensen praat. “Ik ben ook naar shows geweest. Ik snap het publiek en de waarde die ze hechten aan het geld wat ze in hun kaartje is gestoken. Ze hebben hard gewerkt voor dat kaartje. Als je er echt over nadenkt, gaat het concert niet alleen over ons. Het is eigenlijk voor hen om de persoon te zien achter de muziek waar ze van genieten. Ik ben er niet om er goed uit te zien of mijn outfit te showen. Ik ben daar om zoveel mogelijk contact te leggen met iedereen."
En dat maakt hij waar door met lokaal talent te linken. “Ik heb een vriendin die een Nederlandse artiest is, Naomi Sharon. Ze is een geweldig persoon en zangeres. Gisteren was ze ook bij mijn show.”

Zijn eerste optreden in Nederland was niet voor niets een van zijn favorieten. Toen hij niemand minder dan 'Starboy' Wizkid met hem op het podium bracht, had Rema overduidelijk een van de beste performances van het OH MY! festivalweekend. “Het was niet gepland. Hij verraste me eigenlijk. Ik stond op het punt om mijn DJ het volgende nummer te vertellen toen ik hem zag. Het was niet de bedoeling dat hij op het podium zou komen, maar nu moest hij wel. Dat was huge. Er is zoveel liefde in onze industrie en zelden ruzie. Ik denk dat dat een belangrijke rol speelt in waarom onze muziek ver en wijd gaat."

Natuurlijk rijst dan ook de vraag of er een Wizkid en Rema samenwerking komt. “Weet jij of we er al een hebben? Misschien weet je dat niet. Ik kan niks zeggen” grapt hij.
Wie weet? You heard it here first.

Hoewel Rema begon met rappen, zag zijn label een andere visie voor hem. De 22-jarige Divine ‘Rema’ Ikubor werd in 2018 ontdekt op Instagram door artiest en labeleigenaar D’Prince. “Ik begon pas 3,5 jaar geleden met afrobeats toen ik D'Prince ontmoette. Ik wist niet hoe ik moest zingen, maar hij zei dat ik een geweldige stem had. Als ik probeerde die grens te doorbreken, zou ik iets moois voor mezelf hebben."

Bij zowat alles wat nieuw en onwennig is, zijn er tegengeluiden. In Rema's nummer ‘Iron Man’ hoorde je Indiase invloeden waarover de meningen verdeeld waren. Desondanks omarmde hij zijn geluid en benoemde hij het Afrorave; een subgenre van afrobeats. Toch hoor je in zijn discografie van die tijd ook duidelijk hiphop invloeden op nummers zoals Alien, met een flow die doet denken aan Playboi Carti of Cochise. “Ik heb niet het gevoel dat er een grens is voor mij. Daarom is het voor mij heel makkelijk om contact te leggen met artiesten over de hele wereld. Ik ben niet kieskeurig. Als je wil creëren, aight bet. Ik doe mee.”
En zo geschiedde. Van AJ Tracey en Skepta uit UK, tot R&B’ers Chris Brown en 6LACK en de veelzijdige FKA Twigs en Kaytranada. De gamers kunnen hem ook horen op de track Dimension in FIFA 22. Rema is werkelijk overal en daar komt ook het belang van presentatie bij kijken.

Als een echte kunstenaar gaat Rema te werk. Als hij iets ziet, dan verzint hij daar een melodie bij, in plaats van andersom. “Meestal heb ik het gevoel dat ik visueel creëer. Waar ik mijn ogen mee voedt, daar komt een verbonden frequentie uit in mijn oor. Dus meestal probeer ik mijn ogen meer te voeden.”

Indrukwekkend is dat bijna al zijn distinctieve albumcovers zijn eigen schetsen zijn. “Ik heb nog nooit paddestoelen geprobeerd, maar ik hoor dat het trippy is. Als ik naar dat nummer [Soundgasm] luister, voel ik me ook zo. Maar ik weet niet hoe ik de digitale schetsen maak, dus ik heb homies die me daarbij helpen. Als het aankomt op de ruwe schetsen, de plaatsing en de inkleuring: daar ben ik goed in. Ik ben verantwoordelijk voor alles wat te maken heeft met mijn activatie, branding, en carrière. Alles wat je ziet kan niet naar buiten gaan zonder dat ik er naar kijk.”

Net als menig twintiger, heeft Rema ook gewoon te maken met de ouderlijke druk om een diploma te halen. Bewonderenswaardig vertelt de ‘Remy boy’ dat hij in Nigeria terug naar school wilde gaan, midden in zijn doorbraak. Toch liep het leven anders. “Ze gingen staken toen ik ervoor koos om terug naar school te gaan. Ze staken nu al bijna een jaar. Ik zei dat ik contact wilde maken met de jongeren, maar het ook was vooral mijn moeder die echt wilde dat ik school zou afmaken. Nu is het echt niet mijn schuld, zie je. Ik heb al mijn boekingen al geaccepteerd, dus ik kan het niet meer doen. Het leven gaat zo snel en ik moet dat opzij zetten.”

Hij biedt zijn excuses aan. Lachend zeg ik hem dat hij zich niet hoeft te verontschuldigen. Misschien tegen zijn moeder, maar vermoedelijk hoeft hij zich daar ook geen zorgen over te maken. Hoe hij vertelt dat hij in Nigeria al zijn geld aan zijn familie gaf, weet ik wel zeker dat zijn moeder trots is op hem.
“Ik heb een lange tijd gehosseld. Zelfs voor ik muziek maakte, kon ik stacken. Ik putte mezelf uit en ik heb zoveel gezien wat een jonge tiener niet hoorde te zien. Het enige wat ik in mijn achterhoofd had, was dat God me in staat zou stellen om naar huis te gaan en mijn moeder te zien. Ik was weggelopen van huis. Ik moest mezelf gaan zoeken, mijn eigen definitie van het leven creëren. Fouten maken zonder begeleiding. En het lukte me, I worked it out. Op dat moment wist ik dat ik speciaal was."

Wegens zijn harde werk zag hij al voor zijn muziekcarrière mooie bedragen. "Ik was jong en wist niet echt wat ik met geld moest doen. Dus ik gaf het allemaal aan mijn moeder en deed mijn freestyle, werd ontdekt door D'Prince en ik was weer blut. Al dat geld kon ik meenemen, maar ik heb het thuis gelaten. Ik weet nu ook niet wat ik met geld moet doen. Ik wilde alleen voor jullie [zijn familie] zorgen. Hou het maar. Dit is mijn passie, deze muziek. Ze zeggen me dat ik ook wat geld moet pakken. Nah nah nah, ik wil hongerig zijn. Toen ik mijn eerste EP maakte, had ik nieuwe kleren nodig. Ik dacht, ik kom deze fase wel door en als ik er bovenop kom, krijg ik alles wat ik wilde. En zo ging het precies. Dumebi ging gewoon *poof*.”

Divine staat nu on top of the world, terwijl hij relatief gezien nog in het begin van zijn internationale carrière zit. Hij is zich maar al te bewust van zijn positie in de spotlight en laat het niet naar zijn hoofd stijgen. “Ik ben een jonge volwassene. Het enige verschil tussen mij en alle jongeren is dat ik in de schijnwerpers sta. Andere mensen kunnen hun fouten achter gesloten deuren maken. Ik probeer meestal gewoon mezelf te zijn. Ik wil een impact kunnen hebben, niet alleen door muziek, maar door interactie, door liefde te verspreiden. Daar ben ik groot in.”
In een metafoor vergelijkt hij zichzelf met een blaadje. “Ik ben waar de wind waait. Soms zijn het slechte tijden, slechte winden. Soms is het goede wind. Ik ben ook hoe ik uit die fases van het leven kom."

Eind dit jaar kunnen we Rema weer verwelkomen in Melkweg in Amsterdam. Bij de ticketverkoop van de show die binnen 15 minuten uitverkocht was, maakte je geen schijn van kans. Soms onderschat Rema nog hoeveel mensen er werkelijk naar hem luisteren. “Er is een show die ik nooit zal vergeten in Kenia. Ik had een capaciteit van 5000 en er kwamen 12000 mensen. Ken je die podium palen? Er klommen zelfs mensen tussen die palen, met één been in de ene en één in de andere. Ze gingen buiten tekeer dat ze er niet in konden. Sommige mensen hadden zoiets van 'Dit is het slechtste concert ooit! Waarom zou Rema niet weten dat we voor hem komen?' Maar ik wist niet dat ik daar helemaal uit Nigeria zo groot ben.”

Inmiddels weet hij hoe hard de Nederlandse luisteraars voor hem gaan. “Ik wil dat ze weten dat ze het leven van een kind hebben gezegend, helemaal vanuit Benin City, Nigeria. Hun liefde heeft invloed gehad op mijn leven, mijn familie en mijn generatie. En ik wil zeggen dat ik zielsveel van ze hou. Natuurlijk komt er nieuwe muziek en hopelijk ook nieuwe samenwerkingen hier.”