Regisseur Robbert Doelwijt Jr: 'Mijn passie ligt in het vastleggen van emoties ’

Robbert Doelwijt Jr. is een talentvolle regisseur en werkte al samen met merken als Daily Paper, Nike en TNO en is nog lang niet klaar met zijn reis. Complex was onder andere benieuwd naar het creatieve proces dat Robbert toepast, of de huidige maatschappij invloed heeft op zijn projecten en meer.

‘Ik ben een Surinaamse jongen uit de Bijlmer, family staat centraal bij mij en goed omgaan met mijn medemens. Ik kan genieten van de alledaagse schoonheid. Het observeren van objecten, mensen, ik kan er echt van genieten. Ik hou van observatie. Dat komt allemaal samen in musea en galeries. Mijn passie zit dan ook in het vastleggen van emoties. Wil men met hun gevoelens sturen naar een bepaalde richting.’

Ja, zo ga ik om met projecten. Ik deel een perspectief in mijn films en hoop dat mensen die gaan begrijpen of op zijn minst iets voelen. Vaak gaat dat over maatschappelijke thema’s. Ik heb mijn type mens bijvoorbeeld niet vaak teruggezien in films. De jonge zwarte mannen die ik zag waren stereotypes, zoals de extreme nerd, de verwesterde advocaat in wording of de gangster. Er is geen ruimte voor nuance. Ik vind het gebied tussen de stereotypes in veel interessanter, dus ga ik juist op zoek naar nuance. Voor mij zit dat in de focus op het emotionele.

‘Tuurlijk, ik ben heel lang als videographer aan het werk geweest. Ik ben op 17-jarige leeftijd begonnen en ben nu 28. Het doel was altijd regisseur worden. Ik heb in de afgelopen drie jaar vaker een project moeten afwijzen. Bijvoorbeeld als het project geen directe raakvlakken had of de randvoorwaarden niet kloppen. Ik wilde terug naar mijn droom en dat is speelfilms regisseren. Ik wil dingen in de wereld uitleggen vanuit mijn perspectief.’

'Zeker. Vrijheid is altijd belangrijk, daarom sta ik nu ook stil bij randvoorwaarden. Ik sta er pas de afgelopen drie jaar echt bij stil. Niemand gaat je de uitleg geven die je nodig hebt op dit gebied en ik kan ook niemand anders daar verantwoordelijk voor stellen, behalve mijzelf. Ik heb het op het gebied van ondernemerschap altijd alleen moeten doen, dus perspectief was er niet.’

‘Eén van mijn meest recente projecten, genaamd ‘Uitgelicht’. Een project dat ik heb gemaakt in de Bijlmer. Het idee was om interviews doen, maar ik kon ze overtuigen met een artistieke interpretatie. Het werden twee korte documentaires die een ode zijn aan twee kunstinstellingen in Zuidoost. In één zien we Het Bijlmer Parktheater en voormalig directeur Ernestine Comvalius, in de ander OSCAM onder leiding van Marian Duff. Beiden zijn mensen die veel betekenen voor creatief talent uit de Bijlmer, zoals ik. En dat doen ze vanuit de community.

Ik ben bijvoorbeeld ook ‘backstage’ door Daily Paper meegenomen en heb de opgedane ervaring meegenomen in mijn ontwikkeling. De mensen met wie ik intiem heb samengewerkt, zijn gelukkig hetzelfde gebleven.