Je hebt z'n werk vast wel eens voorbij zien komen. Indrukwekkende 3D artwork over van alles wat met de 'culture' te maken heeft. Leroi3 is een allround vormgever die de afgelopen jaren veel werk heeft gemaakt voor de Nederlandse hiphopwereld. Toch is hij veel meer dan alleen een hiphop-guy. We spreken hem om de man achter de kunst beter te leren kennen.
Stel jezelf eens voor?
Mijn naam is Leroy van Drie. Ik ben 32 jaar oud en ik kom uit Amersfoort. De afgelopen jaren heb ik veel werk gedaan voor de Nederlandse hiphopscene, Waar de meeste mensen waarschijnlijk mijn werk van kennen. Ik ben van huis uit voornamelijk allround designer, kunstenaar en 3D artist. Ik vind het vaak lastig om in één woord te omschrijven wat ik precies doe.
Welke rol speelt kunst in je leven?
Kunst speelt toch wel een grote rol in mijn leven, maar ik wil het misschien iets breder trekken dan kunst. Het is een relatief begrip, dus vormgeving in general zou beter passen. Na mijn studie heb ik vijf jaar bij een reclamebureau gewerkt en inmiddels werk ik nu zes jaar voor mezelf. Doordat ik voor mezelf werk draait bijna alles om mijn werk. Daardoor neem ik alle vormgeving automatisch in mij op. Ik denk dat veel andere vormgevers dat kunnen beamen. Ik probeer vooral een positieve invloed te hebben op wat ik maak en wat er anders kan binnen vormgeving en in de wereld. Welke invloed mijn art heeft, kan je misschien beter vragen aan de mensen vragen die mijn werk kennen.
Heb je alles wat je nu kan geleerd van een opleiding/studie die je hebt gevolgd?
Rond mijn 15e/16e heb ik uit verveling ooit een keer PhotoImpact 11 geïnstalleerd, dit is een programma wat lijkt op Photoshop. Sindsdien ben ik tutorials gaan volgen uit magazines en via het internet. Het begon dus echt als een hobby en tijdverdrijf. Pas jaren later heb ik een versnelde opleiding op het Grafisch Lyceum in Utrecht gevolgd, maar daar leerde ik vooral meer van het proces, concepten, moodboards etc. De programma’s heb ik vooral mezelf aangeleerd en daarom zie ik mezelf vooral als een autodidact. Nog steeds leer ik elke dag.
Hoe zou een Jordan 1 x Louis Vuitton eruit zien? Leroi3 heeft een conceptversie gemaakt van deze samenwerking
Wilde je altijd al grafisch vormgever worden en door wie ben je geïnspireerd?
Toen ik er mee begon, wist ik niet van het bestaan van het vak 'vormgeven' af. Ik was gewoon een kiddo die Photoshop had geïnstalleerd. Ik wilde vroeger een sportopleiding volgen nadat ik m’n HAVO had gehaald. Vooral in mijn vrije tijd was ik veel bezig met Photoshop tot ik hoorde dat mijn neef een vormgever bleek te zijn van beroep. Ik heb een week met hem meegelopen en ontdekte dat iets wat ik als hobby deed, ook mijn brood zou kunnen worden. Dus als ik iemand moet noemen waardoor ik geïnspireerd ben, is het in de eerste plaats mijn neef. Hij heeft het zaadje gepland. Nu voel ik me voornamelijk geïnspireerd door designers/kunstenaars zoals bijvoorbeeld Daniel Arsham, Virgil Abloh en Joe R Perez.
Wanneer ben je professioneel begonnen?
Ongeveer elf/twaalf jaar geleden ben ik professioneel begonnen met vormgeven. Ik ben toen begonnen met stage lopen bij een reclamebureau in Amersfoort. Vanuit die stage kreeg ik gelijk een contract aangeboden. Het is enigszins gek gelopen, want mijn idee was om de kunstacademie te gaan doen nadat ik mijn HAVO-diploma had behaald. De Kunstacademie nam mij niet aan omdat ik volgens hen: ‘te jong en al te veel gevormd was’. In mijn ogen waren dat andere woorden om te zeggen dat ik niet goed genoeg was.
Waarom had je de stap genomen om voor jezelf te beginnen?
Bij het reclamebureau mocht ik werken voor grote merken zoals ABN-AMRO, KLM, Eye Wish Opticiens en Heinz. Best wel corporate allemaal. Ik merkte na een aantal jaar dat ik mijn ei daar niet meer in kwijt kon. Vaak waren mijn concepten te veel buiten het boekje van het merk. Vaak spelen zulke merken namelijk graag op safe. Naast mijn werk bij het reclamebureau ben ik altijd mijn ding blijven doen in de avonden en op vrije dagen. Op die manier werd mijn eigen klantenkring steeds groter waardoor ik na vijf jaar besloot voor mezelf te beginnen.
Hoeveel uur per dag werk je?
Dat is echt een moeilijke vraag want het ligt er uiteraard aan hoeveel projecten er lopen maar ook vooral of ik in een 'flow' raak. Als ik in die zogenoemde 'flow' raak, kan ik heel snel werken. Maar soms kan ik ook echt ophikken tegen een project en kost het mij veel meer moeite en tijd. Het verschilt zelfs zo erg dat ik soms binnen een half uur of een uur klaar ben en soms zit ik ook wel vier dagen aan hetzelfde werk. Gemiddeld denk ik dat ik ongeveer 36 uur per week werk maar dit kan soms ook oplopen tot 80 uur.
De cover van Trobi's debuutalbum 'Trobi On The Beat' is een ontwerp van Leroi3
Heb je het soms moeilijk met het combineren van je werk en sociale leven?
Als freelancer heb je natuurlijk de luxe om je eigen tijd in te delen, maar dat komt niet altijd even lekker uit. Wanneer ik bijvoorbeeld een korte deadline krijg, moet ik soms in de avonden werken wanneer mijn vrienden aan het chillen zijn. Meeste mensen hebben een negen tot vijf baan, maar ik heb voor mijn gevoel een 24-uurs baan. Ik zou niet meer voor een baas willen werken van negen tot vijf, maar eerlijk gezegd werkt dat het wel het beste voor je sociale leven.
We zien dat je veel covers voor Nederlandse artiesten maakt. Hoe is dit ontstaan?
Als er vroeger een nieuw album uitkwam van een artiest zoals Kendrick Lamar, Kanye West of Frank Ocean, dan vond ik het leuk om een alternatieve albumcover te maken. Dit deed ik regelmatig en dit begon op te vallen bij mijn volgers. Zij stuurden mij op een gegeven moment albums met het verzoek of ik deze kon 'reworken'. Dit viel ook op bij Vincent Patty (Jiggy Djé, voormalig eigenaar van Noah’s Ark en inmiddels CEO TopNotch). Hij kwam met de vraag of ik voor hun blog Ark Alarm voor verschillende releases een alternatieve cover wilde maken. Dat heb ik toen twee à drie maanden gedaan waarna ik ontzettend veel positieve reacties kreeg op mijn werk.
Leroi3 maakt eigen versies van albumcovers. Zo ook Drake's album 'Certified Lover Boy' hierboven.
Van het een kwam het ander, waarna ‘Do Or Die’ van Jonna Fraser en Broederliefde mijn eerste grote officiële cover was. Daarna explodeerde het. Vanaf dat moment ben ik voornamelijk doorgegaan met albumcovers maken. Veel volgers kregen hierdoor het idee dat het maken van een cover een job op zich was, maar dat is het niet. Toen ik namelijk begon met albumcovers maken, was het een gouden tijdperk waarin veel artiesten gouden platen kregen. Als er tien singles per week uitkwamen, had ik waarschijnlijk twee of drie van die singlecovers gemaakt. Ik stapte erin tijdens de beginperiode van onder andere Jonna Fraser, Frenna en Lil Kleine. Daardoor kon ik meeliften op al het succes van hiphop in Nederland op dat moment had.
Zijn er ook opdrachten die je niet deelt op je social media?
Door de periode waarin ik veel coverart maakte, weten veel mensen niet dat ik daarnaast ook andere dingen maakte. Zo heb ik vormgeving voor festivals gedaan zoals bijvoorbeeld: Encore Festival, OH MY! Festival en Vunzige Deuntjes Festival. Daarnaast heb ik ook gewerkt voor grote merken als Netflix, JBL en Snipes. Recentelijk heb ik ook mogen werken voor een grote uitgeverij in Amerika. Ik heb de cover ontworpen voor het boek ‘The Upper World’ van Femi Fadugba. Ik was blij dat ik dit na lange tijd eindelijk aan het publiek mocht laten zien.
Leroi3's cover voor het boek 'The Underworld'
Niet alles is het waard om in mijn portfolio te zetten, omdat niet alles even aantrekkelijk is om te zien op mijn feed. Voor mij moet het aan een bepaalde identiteit voldoen en daar probeer ik binnen te bewegen, maar soms moet ik toch ook compromissen sluiten.
We zien dat je nu wat minder covers op je socials zet dan voorheen, ben je bezig met een switch?
Ja, ik ben inderdaad bezig met een switch. De afgelopen jaren heb ik veel covers mogen maken voor veel artiesten in het binnen- en buitenland. Ik ben alleen een té lange periode hiermee bezig geweest waardoor je toch de fun een beetje in verliest. In het meest extreme jaar maakte ik 100+ covers, terwijl ik er vorig jaar maar 10 heb gedaan. Dit is een bewust keus geweest om zo de creativiteit hoog te houden, maar ook om het exclusiever te maken. Ook heb ik nu de ruimte ernaast om meer te focussen op andere grote projecten.
Over het algemeen is het bekend dat coverart vaak niet veel oplevert. Zeker niet in vergelijking met projecten voor grote merken. Dat ligt enerzijds aan de vele vormgevers die graag voor artiesten willen werken en er is dus altijd een goedkopere optie. Maar ook omdat er veel artiesten, labels en managers de waarde van vormgeving niet inzien. Ik kan me wel eens ergeren aan het feit dat er weer een gehuurde Lamborghini in een videoclip rondrijdt of er wordt gevlogen naar Dubai. Naar mijn mening kan je dat geld veel beter gebruiken om de identiteit en vormgeving van een artiest tot in de puntjes goed te krijgen.
Ik zag op je Instagram dat je ook een eigen kleding-collectie hebt gedaan, is dat iets wat je vaker gaat doen?
Dat is inderdaad iets wat in eerste instantie begon als een simpele t-shirt mock-up met een van mijn 3D typo’s. Die postte ik vervolgens op mijn story en dit liep een beetje uit de hand. Het was gewoon voor de fun, maar toen kreeg ik er zo veel goede reacties op en ik kreeg ook een reactie van een productiebedrijf uit Den Haag. Toen ben ik het wat serieuzer gaan nemen. Na een paar gesprekken met dat productiebedrijf dacht ik ’Let’s go!’ en vervolgens ben ik wat T-shirts gaan verkopen. Het is alweer een tijdje geleden en ik krijg nog regelmatig DM’s binnen of ik nog iets ga uitbrengen, wie weet komt er dit jaar wel weer een nieuwe collectie.
Leroi3 ontwierp een t-shirt voor de grap en nadat hij positieve reacties kreeg besloot hij om deze uit te brengen
Welk werk ben je zelf het meest trots op?
Dat vind ik een lastige vraag, want ik heb natuurlijk veel werk gemaakt. Alles heeft zijn eigen charme. Maar het eerste wat bij mij naar boven komt is toch het project voor Netflix. Daar werd ik gevraagd om key visuals te creëren voor de serie ‘Keizersvrouwen’. Uiteindelijk zijn drie van de acht concepten gekozen en zag ik voor het eerst mijn werk op televisie. Dat voelde wel echt als een accomplishment. Bij muziekcovers gaat het hoe je het ook wendt of keert vaak over dezelfde onderwerpen: geld, auto’s, vrouwen, clubs, drank, liefde en noem zo maar op. Bij een serie krijg je meer content om mee te werken, wat mij de ruimte geeft om iets verder te denken. Het fijne was dat ik twee of drie maanden de tijd ervoor kreeg en dan merk je ook dat de kwaliteit een stuk hoger is als je echt de tijd voor iets neemt.
Netflix koos drie concepten van Leroi3 voor de serie 'Keizersvrouwen'
Het zou gek zijn als ik geen cover artwork zou kiezen. Ik ben ook erg trots op de cover van Dopebwoy's ‘Hoogseizoen’. Met name de 3D animatie die ik eromheen heb gemaakt. Dit komt omdat het voor mij de eerste keer was en ik daardoor geen idee had of het zou lukken. Alles was super last minute, dus toen ben ik random op een zondagmiddag naar hem toe gereden om wat foto’s van de voorzijde en zijkanten van zijn gezicht te schieten zodat ik referentie had om een 3D character van hem te maken. Na een stressvolle week kwam alles eindelijk uit en ging het artwork voor mijn gevoel al redelijk viraal voordat het album überhaupt uit was. Dat is waar je het dan toch voor doet: voldoening en waardering.
Dopebwoy's 'Hoogseizoen' is een van Leroi3's favoriete covers
Wat zijn de positieve en negatieve kanten van kunstenaar zijn?
De grootste misconceptie van mijn werk is dat mensen denken: ‘dat doe je effetjes’. Ik heb jarenlang getraind om dit te kunnen in zo’n korte tijd. Het positieve is dat bij elk dingetje dat ik maak, ik weer iets toe voeg aan de wereld. Dit klinkt misschien filosofisch, maar ik begin met een wit papier en uiteindelijk staat er iets wat de wereld in gaat. Dat vind ik wel iets moois hebben.
Heb je nog tips voor jonge ambitieuze designers?
De belangrijkste tip is: denk niet dat je binnen een korte tijd een skill kan aanleren. Doordat ik snel iets op kan zetten, geeft het misschien het idee dat het een aantal knopjes zijn die je indrukt. Helaas - misschien wel gelukkig - is dat niet zo.
Een andere simpele tip is: zoek op wat je wil weten of leren. Dagelijks krijg ik vragen van volgers die ik graag beantwoord, maar letterlijk alles staat op het internet. Zelf zoek ik al mijn vragen ook op en ik krijg dan talloze tutorials te zien. Men heeft vaak niet door dat we in een tijd leven waar alles vindbaar is en jezelf dus van alles kan aanleren.
Zorg vooral ook dat je er plezier in hebt en forceer jezelf nooit ergens in. Zelf heb ik dit allemaal nooit als werk gezien. Met passie en ambitie kom je verder dan dat je jezelf geforceerd iets aanleert en dat is met alles in life, I guess.
Gerelateerde artikelen
Laatste artikelen in Muziek
Who Shot Ya: Hey De B
In onze rubriek ‘Who Shot Ya’ gaan we maandelijks in gesprek met een videograaf uit de Nederlandse muziekscene.
CULTURE• apr 21, 11:49
Complex Picks: We Still Don't Trust You - Metro Boomin & Future
Deze week bespreken we het nieuwe album van Metro Boomin & Future - We Still Don’t Trust You.
MUZIEK• apr 17, 21:04
Artist To Watch: Narco Polo
Narco Polo is onze nieuwe Artist To Watch voor de maand maart. We spraken Narco Polo over zijn begin als artiest.
MUZIEK• mrt 15, 10:00