Wordt het geen tijd om de mental health klachten van rappers serieuzer te nemen?

Eind vorige maand plaatste YK Osiris een aantal verontrustende Instagram stories over zijn mentale gesteldheid. Nadat het nieuws uitkwam dat hij Lil Baby geld verschuldigd was, was hij de grap van de dag op social media. De zanger bleek de grapjes niet op prijs te stellen en plaatste dat hij wilde verdwijnen van de aardbodem en dat hij wilde slapen, zonder wakker te worden. YK is lang niet de eerste hiphop artiest die zulke berichten plaatst. Sterker nog, er komen al een tijdje verontrustende geluiden uit de hiphop scene. Het is bijna normaal geworden dat rappers zorgen baren over hun mental health, door tweets te plaatsen over zelfmoord of rappen of zingen over zelfmoord.

Nog geen twee maanden voor YK Osiris, was het aan Kodak Black om verontrustende berichten op social media te plaatsen. Zo tweette Kodak dat hij verdrietig, depressief en f*cked up was. ''Niemand houdt van me of geeft om me'', tweette de rapper. ''Ik zit in m'n kamer te huilen, heb het gevoel dat ik zelfmoord wil plegen.'' Net na de tweets van YK Osiris, plaatste Rico Nasty: ''Ik wil net zo graag dood als dat jullie me dood willen hebben, geloof me.'' Net zoals het geval was bij YK Osiris, dealde ook Rico Nasty ermee belachelijk gemaakt te worden door het publiek. Tijdens een tournee met Playboi Carti werd de rapper uitgejoeld op het podium. Ze maakte later via Twitter bekend zichzelf elke dag in slaap te huilen in de tourbus.

De mental health problemen in de rapscene komen echter niet alleen vanuit online en offline pesterijen. Er zijn ook artiesten wiens mentale gesteldheid gebukt gaat onder de druk van de muziekindustrie, zoals bij Teyana Taylor en rapper Chika het geval was. Beiden hebben aangegeven te zullen stoppen met muziek, vanwege ongenoegen over de industrie. Tijdens een interview met BET vertelde Teyana: ''Ik werk heel, heel hard. Ze zouden me moeten horen. Ze zouden me moeten voelen'', doelende op haar label. "En ik had het gevoel dat het label me niet echt hoorde en zag", vervolgde ze. “Ik voelde me ondergewaardeerd. Dus, voor mijn geestelijke gezondheid, voor mijn kinderen, stop ik er even mee. Het is niet dat ik definitief met pensioen ben gegaan. Het is meer van, ik heb gewoon niet het gevoel dat ik nog een centimeter wil bewegen voor een bedrijf.”

In april 2021 maakte rapper Chika op Twitter bekend dat ze zou stoppen met het maken van muziek vanwege haar mental health. Volgens haar kon ze niet makkelijk herstellen van de mentale druk die de muziekindustrie op haar legde. Ze vertelde te worstelen met een depressie en dat de reacties van online trolls dit alleen maar erger maakten. “Ik heb het mijn team verteld, ik heb het mijn therapeut verteld, ik heb het aan vrienden en kennissen verteld. Vandaag vertelde ik het aan Twitter, tweette de rapper. ''Wat volgde was een horde psychotische fans die verheugd waren over de achteruitgang van mijn geestelijke gezondheid." Bekijk haar volledige uitleg hieronder.

Er is wereldwijd steeds meer bewustzijn rondom mentale gezondheid. We hebben hashtags, online hulp tools en we praten makkelijker en vaker over mentale gesteldheid. Waar is deze aandacht echter voor de mental health van de rapscene? Als er wederom een rapper in een suïcidale rant gaat op social media, wat doen wij dan nog meer dan een caption plaatsen met 'pray for...', waarna het online trollen doodleuk vervolgd wordt? Moeten we de mental health klachten van rappers niet serieuzer gaan nemen? Zeker als je de grote invloed die rappers hebben op de jeugd hierbij in acht neemt. De jeugd heeft zelf ook talloze mental health struggles. Het is dan ook geen wonder dat genres als emo rap zo populair zijn. Maakt dat het niet nog belangrijker om de mental health struggles van rappers serieus te nemen, in plaats van weg te wuiven als aanstellerij?

Het volk heeft natuurlijk niet veel invloed op de muziekindustrie, de manier waarop labels te werk gaan en de druk die daarbij komt kijken. Waar het volk echter wel veel invloed op heeft, is ons online gedrag. We hebben wel invloed op de manier waarop we op artiesten reageren, welke comments we achterlaten, wie vandaag weer de grap van de dag wordt. Als fans, streamers, gebruikers en luisteraars dragen we ook een gezamenlijke verantwoordelijkheid om online een veilige omgeving te creëren. Het is immers makkelijk om de onveiligheid op social media enkel te gooien op de bedrijven in Sillicon Valley, zonder daarbij naar ons eigen gedrag te kijken.

Het riedeltje dat mensen die rijk en beroemd zijn niets te klagen hebben of enkel schreeuwen om aandacht, is ouderwets en past niet bij de progressieve houding die deze generatie heeft tegenover mentale gezondheid. Daar komt bij dat een schreeuw om aandacht ook serieus genomen dient te worden. Laten we niet wachten tot rappers dood zijn om begrip en medeleven te tonen. Laten we het doen op het moment dat iemand aangeeft het nodig te hebben. Sterker nog, laten we het altijd doen.